عارف شهید احمد علی نیری

🌹 عارفانه 🌹

می‎گفت: بیا توی راه مدرسه سوره‎های کوچک قرآن را بخوانیم. 
در زنگ‎های تفریح هم می‎دیدم که یک برگه‎ای در دست گرفته و مشغول مطالعه است.
یک بار از او پرسیدم: این کاغذ چیه؟ 
گفت: این برگه‎ی اسماءالله است. نام‎های خدا روی این کاغذ نوشته شده

منبع : کتاب عارفانه ، چاپ ۱۳۹۲ ، ص ۲۶
[ صفحه رسمی شهید احمد علی نیری ]

❤️ عاشقانه ❤️

پای همین روضه ها و در همین کوچه ها چقدر شبیه عاشوراییان شده بودی
بین تو و آن پروانه های دور حسین سلام الله علیه شباهت های فراوانی هست
می بینم که مانند آنان بودی...
ندیدن ها و نشنیدن هایت ، دیدن ها و شنیدن هایت
و یقینا تفکراتت ، گام ها و مسیرت...
همه و همه.
روح خودت را مانند آنان حل در حل در روح بلند حسین (س) کردی و رسیدی به آنچه خدای حسین (س) راضی است.

 [ صفحه رسمی شهید احمد علی نیری ]

🌹 عارفانه 🌹

بیشترین و بارزترین صفت ایشان ادب و مهربانی و تواضع بود. 
هیچ کس از احمد آقا بی‎ادبی ندیده بود. 
احترام و تواضع و مهربانی ایشان زبانزد بچّه‎های مسجد بود.

منبع : کتاب عارفانه ، چاپ ۱۳۹۲ ، ص ۱۰۸
[ صفحه رسمی شهید احمد علی نیری ]

🌹 عارفانه 🌹

یک سال را یادم هست که احمد آقا نتوانست برای اول محرم و شرکت در مراسم سیاه پوش کردن
مسجد امین الدوله  بیاید ؛  بچّه‎های بسیج و مسجد مشغول به کار شدند و خیلی خوب همه‎ی
شبستان را سیاه پوش کردند.
ظهر بود که احمد آقا به مسجد آمد. جمع بچّه‎ها دور هم جمع بودند. احمد آقا بی‎مقدمه نگاهی به 
در و دیوار کرد و جلو آمد. بعد گفت: بچّه‎ها دست شما درد نکنه. امّا بُغض گلویش را گرفته بود. 
 ادامه داد: شما افتخار بزرگی پیدا کردید. بچّه‎ها آقا  امام حسین (علیه السّلام) خودشان از شما تشکّر کردند .
برخی از بچّه‎ها به راحتی از کنار این جمله گذشتند ، 
امّا من که حالات ایشان را می‎دانستم ، خیلی به این جمله فکر کردم …

[ صفحه رسمی شهید احمد علی نیری ]

❤️ عاشقانه ❤️

نیامده بودی که بمانی ...
آمده بودی که نشانه باشی ...
نشانه ای از بندگی و پاکی و نور، نشانه ای از دلدادگی به حضرت حق
آمدی که بگویی حتی در این زمانه و در این کوچه خیابانها هم می شود...
می شود گُل بود و بنده خالص خدا ،کربلایی زندگی کرد و کربلایی عروج کرد
می شود  این چشم ها بینا باشد و لحظه آخر حسین (ع) برایت آغوش بگشاید.

[ صفحه رسمی شهید احمد علی نیری ]